Kultowe horrory na Halloween

Halloween to doskonała okazja, aby obejrzeć sobie jeden z kultowych filmów grozy wszech czasów. Specjalnie dla Was wybraliśmy 10. najważniejszych tytułów z tego gatunku.

„KOSZMAR Z ULICY WIĄZÓW” (1984)

„Koszmar z ulicy Wiązów” to amerykański horror z 1984 roku w reżyserii Wesa Cravena. Głównym bohaterem filmu jest Freddy Krueger, przerażający mężczyzna o spalonej twarzy w wyświechtanym kapeluszu, porozciąganym swetrze i z ostrymi nożami na palcach, który poluje na swoje ofiary podczas snu. Reżyser filmu tworząc postać Freddy’ego Kruegera inspirował się kręcącym nieopodal jego domu bezdomnym o oszpeconej twarzy, ubranym w świąteczny sweter.

Wes Craven wpadł na pomysł nakręcenia tego filmu po przeczytaniu artykułu o ludziach, którzy ginęli we śnie. Reżyser długo szukał wytwórni, która wyłożyłaby pieniądze na realizację filmu. W końcu obraz postanowiła wyprodukować wytwórnia New Line Cinema. „Koszmar z ulicy Wiązów” okazał się komercyjnym sukcesem. Do 1994 roku powstało kilka sequeli.

W rolę Freddy’ego wcielił się amerykański aktor Robert Englund. Charakteryzacja aktora do tej roli zajmowała codziennie trzy godziny. Robert Englund grając postać Freddy’ego, wzorował się na roli Klausa Kinskiego w filmie Nosferatu – wampir Wernera Herzoga. W filmie występuje również m.in. młody Johnny Deppa. Większość efektów specjalnych w tym kultowym obrazie powstało „tanim kosztem”. Pomysł, aby Freddy Krugera miał rękawice z nożami zamiast palców, zrodził się, kiedy reżyser obserwował kota, który pokazywał i chował swoje pazury.

„LALECZKA CHUCKY” (1988)

„Laleczka Chucky” to amerykański horror, jego bohaterem jest lalka Chucky, która dopuszcza się brutalnych zbrodni. W zabawkę bowiem wstąpiła dusza zmarłego seryjnego mordercy. Zdjęcia do filmu kręcono w od stycznia do marca 1987 r. w Kalifornii i Chicago. Mordująca laleczka dziś stała się już ikoną popkultury. Do tej pory powstało siedem części kultowego horroru.

„MARTWE ZŁO” (1981)

„Martwe zło” to jeden z najtańszych horrorów w historii kina, który został nakręcony przez grupę znajomych. Za pomocą najtańszej kamery i zrobionych własnoręcznie efektów specjalnych, stworzyli film, który przeszedł do historii kina grozy. Chatka, w której nakręcono część zdjęć, należała do jednego z członków ekipy.

„LŚNIENIE” (1980)

„Lśnienie” to film wyreżyserowany przez Stanleya Kubricka, będący filmowa adaptacją powieści Stephena Kinga „Jasność”. W roli głównej wystąpił Jack Nicholson, który w tym obrazie stworzył jedną z największych kreacji aktorskich w historii kinematografii. Co ciekawe, podczas kręcenia filmu w scenariuszu dokonywano tyle zmian, że aktor nie czytał go w całości, a jedynie te strony, które miał tego dnia zagrać. Stanley Kubrick podczas powstawania „Lśnienia”, w nieskończoność powtarzał kolejne ujęcia, doprowadzając aktorów grających w tym filmie do szału.

„HALLOWEEN” (1978)

Bohaterem filmu jest groźny morderca, Michael Myers, który ucieka w przeddzień Halloween ze szpitala psychiatrycznego i kieruje się do rodzinnego miasta… Film Johna Carpentera to oryginalna fabuła, znakomita ścieżka dźwiękowa i liczne efekty specjalne. Ze względu na niski budżet filmu, aktorzy nosili własne ubrania, a maska, którą nosi główny bohater, pojawiła się wcześniej w filmie „Diabelski deszcz”. Na potrzeby „Halloween” pomalowano ją na biało i powiększono otwory na oczy. Film został nakręcony w trzy tygodnie.

„CARRIE” (1976)

„Carrie” to jedna z najlepszych ekranizacji prozy Stephena Kinga. Tytułową postać z powieści King oparł na dwóch dziewczynach z sąsiedztwa. Pierwsza przez cały rok chodziła wciąż w tych samych ubraniach, druga wychowywana była przez religijną matkę. Bohaterką filmu Briana De Palmy jest nieśmiała i nielubiana w szkole nastolatka, posiadająca paranormalne zdolności, która podczas szkolnego balu doprowadza do makabry. W filmie „Carrie” zadebiutował m.in. John Travolta.

„TEKSAŃSKA MASKARA PIŁĄ MECHANICZNĄ” (1974)

Piątka przyjaciół jadąc przez Teksas zabiera dziwnego autostopowicza. Kiedy ten rani Franka, nastolatki wyrzucają go z samochodu. Przyjaciele trafiają do domu dziwnej rodziny, w której mieszka Leatherface, który morduje nastolatków używając piły mechanicznej, a z ich skóry robi sobie maski…

Postać Leatherface była inspirowana prawdziwym seryjnym mordercą, który w latach 40. mordował w Stanach Zjednoczonych. Film szybko zyskał status kultowego horroru i wywołał liczne kontrowersje. Nigdy bowiem w Stanach Zjednoczonych nie powstał film, w którym było by tyle tak brutalnych i pełnych okrucieństwa scen. Z tego względu, film został zakazany m.in. w Australii, Brazylii, Irlandii, Islandii, Norwegii, RFN, Singapurze, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Film doczekał się czterech kontynuacji.

„EGZORCYSTA” (1973)

„Egzorcysta” to jeden z najważniejszych filmów w dziedzinie horroru. Nominowany do Oscara w dziesięciu kategoriach obraz, to niezwykły klimat, świetna charakteryzacja i świetnie napisany scenariusz. Film został oparty na głośnej historii opętania nastoletniego chłopca, które miało miejsce w Stanach Zjednoczonych w 1949 roku. Podobno grająca jedną z głównych ról Ellen Burstyn zgodziła się zagrać te rolę pod warunkiem, że nie będzie musiała powiedzieć „Wierzę w szatana!”. Reżyser filmu William Friedkin, zgodził się na to.

Aby uzyskać jak najlepszy efekt wystraszenia, reżyser potrafił nagle strzelać z pistoletu za plecami aktorów, i filmował wtedy ich twarz. W scenach opętania, substancją wydostającą się z ust głównej bohaterki jest zupa grochowa.

„DZIECKO ROSEMARY” (1968)

„Dziecko Rosmery” w reż. Romana Polańskiego to ekranizacja powieści Iry Leviny o tym samym tytule. Bohaterką filmu jest Rosemary, która zostaje zgwałcona przez diabła. Produkcja filmu otoczona jest diaboliczną aurą. Rok po premierze filmu, grająca w filmie główną rolę, Mia Farrow, rozwiodła się z Frankiem Sinatrą. W tym czasie zmarł również Krzysztof Komeda – autor muzyki do filmu. Kierownik produkcji filmu „Dziecko Rosemary” został oskarżony o morderstwo. W kamienicy, w której kręcono film, znajdowało się pięć apartamentów, które kupił John Lennon. Muzyk został zastrzelony przed tym budynkiem w 1980 roku. Film stał się komercyjnym sukcesem. Do jego sukcesu niewątpliwie przyczyniła się wspaniała gra aktorska, ciekawa fabuła i niezwykły klimat filmu.

„PSYCHOZA” (1960)

„Psychoza” to amerykański dreszczowiec w reż. Alfreda Hitchcocka. Ekranizacja powieści Roberta Blocha o tym samym tytule. Film wyprodukowano za 800 tys. dolarów. Globalny sukces kasowy „Psychozy” sprawił, że film zarobił 32 miliony dolarów. W „Psychozie” reżyser po raz pierwszy w historii kinematografii, uśmiercił na samym początku filmu główną bohaterkę. Alfred Hitchcock, tworząc filmy, skupiał się na tym, by trzymać widza cały czas w napięciu. Reżyser określany jest mistrzem „suspensu”.

Maciej Łukomski