Najsłynniejsze teatry operowe świata

Poznajcie najsłynniejsze teatry operowe świata, które zachwycają wspaniałymi wnętrzami i burzliwą historią.

LA SCALA, MEDIOLAN

La Scala to jedna z najsłynniejszych oper na świecie. Gmach teatru zaprojektował w latach 1776–1778 architekt Giuseppe Piermarini. Nazwa „Teatro alla Scala” pochodzi od nazwiska księżnej Beatrycze Reginy della Scala. Ociekająca złotem widownia może pomieścić 3600 osób. Wiele oper powstało z przeznaczeniem do wykonania na tej scenie, m.in. „Nabucco” Verdiego  i „Madame Buterfly” Pucciniego.

METROPOLITAN OPERA, NOWY YORK

Budynek Metropolitan Opera został ukończony w 1883 roku. Fundatorami słynnej opery było kilku czołowych nowojorskich finansistów, którzy chcieli mieć swój teatr. Pierwotnie gmach opery mieścił się w jednym z budynków na Broadwayu. Od 1966 roku Metropolitan Opera znajduje się w Centrum Lincolna dla Sztuk Scenicznych.

Metropolitan Opera była świadkiem tragicznych wydarzeń. Jeden z widzów popełnił samobójstwo skacząc z loży w czasie przerwy z wysokości 20 metrów. W 1960 roku podczas spektaklu zmarł jeden ze śpiewaków.

Jedyną polską operą skomponowaną przez Polaka jaką kiedykolwiek wystawiono w Metropolitan Opera był  „Manru” Ignacego Jana Paderewskiego.

W 2016 na tej najważniejszej scenie operowej świata zadebiutował Mariusz Treliński wystawiając inscenizację dyptyku „Jolanta/Zamek Sinobrodego”. W 2024 roku ten czołowy polski reżyser operowy pokaże w MET „Moc przeznaczenia” Verdiego w koprodukcji z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie.

SYDNEY OPERA HOUSE, AUSTRALIA

Gmach Sydney Opera House z widownią na dwa tysiące miejsc, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków świata, symbol miasta. Budynek zbudowany w latach 60. XX wieku, w stylu ekspresjonizmu miał przypominać muszle małży. Budowa opery trwała 14 lat. Gmach zbudowany ze stali, metalu i szkła, wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W operze znajduje się 1000 pomieszczeń oraz największa na świecie kurtyna i mechaniczne organy.

TEATR WIELKI – OPERA NARODOWA, WARSZAWA

Obecna siedziba teatru została wzniesiona według projektu Włocha Antonia Corazziego w latach 1825 -33. Gmach zniszczony w czasie II wojny światowej został odbudowany w 1965 roku. Widownia, która może pomieścić 1800 miejsc, utrzymana jest w tonacji biało – perłowej z oszczędnymi złoceniami.

Opera Narodowa posiada niezwykłe możliwości techniczne sceny, które umożliwiają szybkie zmiany dekoracji. Sama przestrzeń sceny z jej zapleczem mogłaby pomieścić cały gmach mediolańskiej La Scali.

Powierzchnia sceny Teatru Wielkiego wraz z proscenium wynosi 1150 m kw. Jej szerokość to 36.5 m, głębokość 28 m, wysokość 34 m. Scena wyposażona jest w 6 hydraulicznych dwupoziomowych zapadni o udźwigu 40 ton, scenę obrotową, zasceniem z mobilną sceną obrotową i kieszeniami bocznymi z napędzanymi elektrycznie wózkami oraz systemem 104 sztankietów do podwieszania dekoracji. Nad sceną znajduje się 8 mostów oświetleniowych z ponad 400 reflektorami. Imponujące rozmiary sceny i wyposażenie techniczne pozwalają przygotować pełne rozmachu inscenizacje. Teatr Wielki to również liczne pracownie teatralne. W TW – ON zatrudnia 2 tys. osób.

Zobacz: Teatr Wielki od kulis: Na największej scenie świata

OPERA GARNIER, PARYŻ

Opera Garnier wybudowana została w 1875 roku. Budowę opery nadzorował Polak Aleksander Walewski, syn Napoleona i Marii Walewskiej. Utrzymana w zlocie i czerwieni widownia teatru może pomieścić ponad 2200 osób. Wnętrza budynku pełne są złotych i marmurowych płaskorzeźb, luster, fresków, sztukaterii, figur kompozytorów oraz postaci z mitologii greckiej. Ogromne wrażenie robi również wspaniała klatka schodowa, wykonana z 33 rodzajów marmurów. Główny żyrandol, który waży 6 ton, spadł w 1896 roku, zabijając widzów.

W operze Garnier rozgrywa się akcja powieści Gastona Leroux „Upiór w operze” na podstawie której powstał słynny broadwayowski musical o tym samym tytule. Autor powieści zainspirował się istnieniem w podziemiach budynku resztek jeziora oraz upadkiem żyrandola.

TEATR BOLSZOJ, MOSKWA

Teatr Bolszoj został założony w 1776 przez księcia Piotra Urussowa oraz Michaiła Jegorowicza Maddoxa. Inauguracja teatru odbyła się w styczniu 1825 roku prologiem „Tryumf muz” i baletem „Kopciuszek”. Na tej legendarnej scenie odbyły się światowe prapremiery „Jeziora łabędziego” i „Mazepy” Czajkowskiego.

Do legendy teatru przeszły historię o baletnicach, które wkładały sobie żyletki do puent oraz o dyrektorze artystycznym baletu Teatru Bolszoj, który w 2013 roku został oblany kwasem solnym. Do zlecenia ataku przyznał się jeden z czołowych tancerzy tej sceny. Z kolei w 2005 roku, jedna z czołowych artystek teatru, ujawniła w wywiadzie, że „Teatr Bolszoj to jedna wielka agencja towarzyska”. Wybuchł wtedy wielki skandal.

OPERA WIEDEŃSKA, WIEDEŃ

Działalność sceny zainaugurowano w 1896 roku premierą „Don Giovanniego” Mozarta. Uroczyste otwarcie odbyło się z udziałem cesarza Franciszka Józefa I i cesarzowej Elżbiety Bawarskiej. Wnętrza opery zachwycają wielką klatką schodową wykonaną z marmuru. Wrażenie robi foyer Schwinda, które zostało ozdobione scenami z różnych utworów operowych. Raz do roku w karnawale na widowni odbywa się słynny bal wiedeński, w którym bierze udział 12 tysięcy gości. Krzesła są rozmontowywane, a widownia zamienia się w wielki parkiet do tańca.

TEATRO LA FENICE, WENECJA

Nazwa opery nawiązuje do mitycznego feniksa, który według wierzeń odradzał się z popiołów. Feniks jest również symbolem tego teatru. W budynku opery dwukrotnie wybuchł pożar (w 1836 r. i 1996 r.). Za każdym razem wnętrza teatru zostały odrestaurowane. To tutaj odbyły się prapremiery słynnych oper „Rigoletto”, „La Traviata” czy „Tankred”.

ROYAL OPERA HOUSE, LONDYN

Wybudowana w roku 1732 opera, dwukrotnie była spalona. W tym słynnym teatrze operowym  występowali m.in.: Plácido Domingo,Bryn Terfel, Luciano Pavarotti oraz polscy artyści: Piotr Beczała, Mariusz Kwiecień, Aleksandra Kurzak czy Małgorzata Walewska.

Michał Surski